Ամպրոպը ընտանի կենդանիների համար սովորական եղանակային երևույթ չէ։ Թե՛ շները, թե՛ կատուները հաճախ վախենում են որոտի ձայներից, փայլատակող կայծակից և մթնոլորտային ճնշման կտրուկ փոփոխություններից։ Նրանք կարող են թաքնվել անկյուններում, դողալ, հևալ, մլավել կամ անհանգիստ շրջել ամբողջ տանը։ Սա բնական է․ կենդանիները շատ ավելի զգայուն են ձայների ու մթնոլորտային փոփոխությունների նկատմամբ։
Շները հաճախ ավելի բացահայտ են արտահայտում իրենց վախը․ հևում են, թաքնվում, հաչում կամ փնտրում տիրոջը։ Կատուները սովորաբար փորձում են թաքնվել՝ սովորաբար բարձր կամ մութ անկյուններում։ Տարբեր կերպ, բայց երկու կենդանիներն էլ պարզապես փորձում են գտնել անվտանգության զգացողություն։ Եվ հենց այդ զգացողությունն է, որ դուք կարող եք նրանց փոխանցել։
Իսկ ի՞նչ կարող եք անել դուք՝ օգնելու նրանց հաղթահարել այդ վախը։
Երբ կենդանին վախենում է, նրա առաջին բնազդը թաքնվելն է։ Փորձեք նրա համար ստեղծել հանգիստ անկյուն, որտեղ նա իրեն պաշտպանված կզգա։ Դա կարող է լինել բաց վանդակ, ծածկոցով ծածկված անկյուն կամ նույնիսկ լոգասենյակում մի տեղ, որտեղ արտաքին ձայները քիչ են լսվում։ Կարևորը՝ թողեք, որ նա ինքն ընտրի իր «ապաստարանը» և մի փորձեք նրան այնտեղից դուրս բերել։
Որոտի ձայները սարսափեցնում են կենդանիներին ոչ միայն ուժգնությամբ, այլև անսպասելիությամբ։ Հնարավորության դեպքում միացրեք մեղմ երաժշտություն կամ սպիտակ աղմուկ (օրինակ՝ օդորակիչը), որը կթաքցնի արտաքին ձայները։ Բացի այդ, որոշ շներ լավ են արձագանքում բնական հանգստացնող հոտերին՝ օրինակ լավանդային։ Կարող եք մեկ-երկու կաթիլ կաթացնել նրա ծածկոցին։
Կենդանիները շատ զգայուն են տիրոջ հույզերի նկատմամբ։ Եթե դուք սթրես եք ապրում կամ անհանգստանում եք նրա վարքից, նա դա անմիջապես կզգա։ Փորձեք մնալ հանգիստ, բնական, չկեղծված պահվածքով։ Ձեր վստահ ու հանգիստ վիճակը կարող է նրան փոխանցվել առանց խոսքի։
Վախն ամպրոպի ժամանակ կենդանու բնական արձագանքն է։ Մեր դերը ոչ թե վախը վերացնելն է, այլ այն պայմանների ստեղծումը, որում կենդանին իրեն կզգա հանգիստ ու պաշտպանված։ Ցանկացած փոքր քայլ՝ պատուհանը փակելուց մինչև ծածկոց դնելը, կարող է մեծ նշանակություն ունենալ նրանց համար։
